Min leiwste Geschich hett Fru Stina Schlör geb.Harms ut Griebel (een Dörp dich bi Niestad) den’n domåligen Schaulmeister Wilhelm Wisser vertellt, un de hett dat üm 1900 herüm opschreeben. (Plattdeutsche Volksmärchen - Eugen Diederichs, Jena 1914). Achter an kåm't denn noch twee Geschich'n vun em mihr: De Tunkrüper  un Hans un de Afkåt

Dat Unweeder

In Harmsdörp - dat lich dår je nå Ol'nborg tau - , dår hebb se vör Jåhr'n mål so 'n drögen Sommer hatt, un de Bur'n hebb so girn 'n beiten Reegen hebb'n wullt. Dat is all' so ümfull'n in 'n Fell', Kurn un Kantüffeln un Kråm, un 't Veih hett uk niks mihr to freeten hatt. 
Nu kåmt se mål in 'n Kraug' tosåm'n, de Bur'n, un wüllt dat je besnacken, wat dår eenmål bi optaustell'n is, dat se Unweeder kriegt. Un de ein giff dit an un de anner dat. Do sitt dår 'n Frömm'n mit in de Stuuw - dat is so'n Spåssvågel wess -, de hett dår 'n Nach bliben wullt, un de hüürt dat je all' mit an, wo de Bur'n sick den Kopp tobreeken daut. Un do segg hei to eehr, ja, wenn 't wider niks is as d a t, dår kann hei eehr in råden. De Apteiker in Ol'nborg, dår schüllt se man hen schicken, de hett Unweeder tau verköpen. Dat is åwer åri düür, sech hei; ünner hunnert Mark is dat wul ne tau hem'n. 
O, meint se, dat sech je niks, dat wüllt se dår je girn an wenn'n. 
Se scheit je tosåm'n. Un 'n annern Morgen, do krich se dår je 'n Knech op aff. 
As de Knech dår kümmt op de Apteik, na, sech de Apteiker, wat wuss d u denn hemm'n? 
Ja, sech de, de Harmsdörper Bur'n hebb mi heer schick, ik schull vör hunnert Mark Unweeder hål'n. 
Na, sech de Apteiker, ut Harmsdörp büss du, dår ut de warm’n Länner, wo de Slipsteen in ‘t Ul’nlock dreiht ward un wo de Hund mit ‘n Stiirt bell’t? Jå, denn weit ik al Bescheed. Denn kumm man üm ‘n halw Stunn’ weller vöör. 
De Apteiker geiht nå’ n Gård’n un fangt sik so ‘n groten Brummer, un den’ krich hei in ‘n lütt Schachel. Un as de Knech weller kümmt, do gift he em de Schachel mit. Hei schall de åwer jo ne åpen måken, secht hei, eehr ne, eehr he in Harmsdörp is; süss flüch dat Unweeder rut. 
De Knech betåhlt sin hunnert Mark un geiht je mit sin Unweeder af.
As hei ünnerwegens is, do krich he de Schachel mål ut de Tasch, un do snurr’t un brumm’t dat dår je ümmer so in. 
Ih, denk hei, wo schull so ‘n Unweeder wul utseihn? Muss doch rein mål taukiken! Hei kümmt bi un måk de Schachel so beiten åpen, un brrr! snurr’t de Brummer je rut. Ihrs brumm’t hei em ‘n pår Mål so üm ‘n Kopp herüm, un do huul’t hei je af. De Knech, de löppt achteran un wiis’t un wink. Nå Harmsdörp tau! röppt hei ümmerlos’. Nå Eenhus nich! Man ümmer nå Harmsdörp tau. 
As hei weller tau Hus kümmt, na, sech de Bur’n, hess Unweeder kreegen? 
Jå, sech hei, kreegen heff ik wat. Åwer dat ‘s mi ünnerweegens wech flågen. Eehrs wull ‘t nå Eenhus tau. Åwer ik rööp ümmerlos achteran. Un do kreech dat toletz den Dreih’ hier nå Harmsdörp tau. 
De Knech is noch ne lang’ weller tau Hus, do treck dat so swart op, un dat ward blitzen un weedern un dat ward reegen, gans gefährli. Un dat reegent ümmerlos’, ee’n Dach un all’ Dåch’, un will går ne weller ophol‘n. 
Do hebb se sech, de Harmsdörper, vör hunnert Mark, so veel Unweeder hadd’n se går ne nöödi hatt. Wenn nu mål weller ‘n Dröchnis kööm, denn wull’n se dår ne miihr an wenn’n as föfti. -- 

 

Ik heff versöch',
Wilhelm Wisser

sin Schriifwis tau öwernämen. Platt hett nu eenmål n' pår mihr Vokale as Hochdütsch. Wisser hett noch den lütten Kringel ünner dat å schreben, ascii måkt uns dat nu lichter mit chr(0229). Anner Europäer hebb in de föftiger Jår' n er Alfabet modernisirt un den Baukståben å för dat ole aa infüürt. Worüm wüllt' wi dat ne uk? För alle, de ne Platt as Mudderspråk mitkreegen hebb', måk't dat dat Verstå'n un dat Läsen banni een enn' n  lichter.

 

Last update 2004-febr-07 Uwe Tychsen  tychsen@t-online.de

Home
Up